Children of Men Film İncelemesi: Sonsuzluğun Gündoğumu

Güzel bir akşamüzeri. Radyo Avalon’da bizimlesiniz. Biraz nostaljiye ne dersiniz? Şimdi 2003’lerden bir şarkı geliyor. İnsanların geleceklerinin olmadığını görmeyi reddettiği o güzel günlerden… Children of Men Alfonso Cuaron’ın 2006 yapımı bilim kurgu türündeki filmidir. Film çok da uzak olmayan bir gelecekte İngiltere’de geçmektedir.

Yıl 2027. Yıllarca göz ardı edilen iklim değişikliği büyük felaketlere yol açmış; depremler, yangınlar, savaşlar, salgın hastalıklar dünyayı yaşanılmaz hale getirmiştir. Gezegende medeni bir şekilde yaşamın devam ettiği tek ülke ise İngiltere’dir ancak burada da diktatörlük benzeri bir yönetim bulunmaktadır. Dünya’nın diğer bölgelerinde hayatta kalan insanlar İngiltere’ye göç etmeye çalışmakta, İngiliz hükümeti ise çok ağır yaptırımlarla bu durumu engellemektedir. Tek sorun gezegenin yaşanılmaz hale gelmesi de değildir, aynı zamanlarda insanlar üreme yetisini kaybetmiş ve soyları tükenmenin eşiğindedir.

Bir zamanlar aktivist olan mütevazı hükümet brokratı Theo Faron ise yıllar önce grip salgınından dolayı oğlu Dylan’ı kaybetmiştir. Şimdilerde sadece gününü  geçirmek için yaşadığı anlamsız bir hayata sahiptir. Bu sırada neredeyse 20 yıldır görmediği eski eşi ve aynı zamanda hükümet tarafından terörist olarak kabul edilen, göçmenlerden oluşturulmuş Fish örgütünün başkanı Julian Taylor’dan bir teklif gelir. Hamile mülteci bir kadın olan Kee’nin insan projesi olarak adlandırılan, var olup olmadığı tam olarak bilinmeyen barışçıl bir gruba sağlıklı bir şekilde teslim edilmesi gerekmektedir. Julian, Theo’dan bağlantılarını kullanarak ülkeden geçiş izni almasını ister ve  Theo‘nun türünün devamı için vereceği mücadele başlamış olur.

Alfonso Cuaron 28 Kasım 1961 doğumlu Meksikalı bir film yapımcısıdır. Children of Men filmi haricinde Harry Potter, Roma ve Gravity gibi büyük filmlerin yönetmenliğini de yapmıştır. Yönetmenin bu filmden önce Roma ve Harry Potter filmlerini izlemiştim. Üç filmde de renklerin kullanımı çok ilgimi çekmişti. Özellikle Roma ve Children of Men filmlerinde kullanılan efektler, verilmek istenen mesajları ön plana çıkarır nitelikteydi. Ayrıca bu filmde kullanılan kamera açıları, çekimlerde hareketli kamera kullanılması ve olayların ayrıca anlatılarak değil diyaloglar içerisine yerleştirilerek seyirciye aktarılması filmin belgesel izlenimi vermesine de katkı sağlıyor ve bu sayede yaşananlar daha çarpıcı hale geliyor.

Filmde yaşanan olaylara bütün karakterler farklı tepkiler göstermekte. Örneğin Theo oğlu Dylan’ın ölümünden sonra inandığı bütün doğruların yok oluduğunu düşünerek büyük bir nihilistlik içinde kayboluyor. Arkadaşı Jasper Theo’nun ruh halini şu şekilde özetliyor: “Bütün savaşlar kader ile inanç arasındadır. Theo’nun inancı kadere karşı kaybetti.”. Burada benim aklıma Nietzsche felsefesi geldi. Nietzsche inanç sistemine sahip olmanın yaşamın devamı için gerekli olduğuna inanıyordu. Ona göre dünyanın anlamsızlığı karşısında ayakta durmanın tek yolu bu inanç sistemine bağlı yaşayabilmekti. Theo ise kendi inanç sistemini kaybetmişti. Bu nedenle yaşamına devam etmekte zorluk yaşıyordu.

Özellikle dikkatimi çeken diğer bir karakter ise Julian’dı. Julian ve Theo’nun inançları aynıydı. İkisi de Dünya’nın daha iyi bir yer olabileceğini düşünüyordu ancak inançlarının sembolü olan bebek Dylan’ın ölümü ikisinin de farklı yollar seçmesine neden olmuştu. Julian Theo’nun aksine yaşadığı bu yıkımı aşıp yaşamına devam edebilmek için kendine yeni bir amaç edinmişti. Mültecilere destek olarak bu durumu aşmaya çalışıyordu. Ben bunu biraz da varoluşçu bir bakış açısı ile olaylara yaklaşmak olarak değerlendiriyorum. Burada aklıma, Yahudi bir Psikiyatrist olan Viktor Frankl’ın Nazi Kamplarında yaşadıklarından sonra ortaya çıkardığı yeni bir terapi şekli olan Logoterapi geldi. Ünlü psikiyatrist bu terapi yöntemi ile “Bazen dayanılması güç olaylarda bir anlama bağlanmak yaşama devam edebilmek açısından işlevsel olabilir.” fikrini çalışmak istemişti. Bence Julian karakteri Viktor Frankl‘ın bu fikrine  iyi bir örnek olabilir.

Son olarak dikkatimi çeken bir başka karakter Theo’nun arkadaşı Jasper. Jasper eski bir karikatüristtir. Burada meslek seçimi oldukça önemli bir detay olmuş bence çünkü karakterin kimliğini çok güzel yansıtıyor. Jasper’ın eşi ödüllü bir fotoğrafçıymış ancak sonradan felç geçirmiştir. Jasper ise her şeye rağmen karakterinin bir parçası olan neşesinden ve hayatı küçük bir ironiyle karşılayarak yaşama durumundan vazgeçmemiştir.

Filmde sanat eserlerine de birer sembol niteliğinde yer verilmiş. Picasso’nun savaşın vahşetini kübik teknikler kullanarak resmettiği Guernica isimli tablosu, hükümetin çalışanlarından birinin evinin duvarında sergilenmektedir. Gerçekte ise Guernica tablosunun bir kopyası Birleşmiş Milletlerin New York’taki binasının Güvenlik Konseyi salonunun girişinde sergileniyor. 5 Şubat 2003’de yapılan basın toplantısı sırasında bu eserin kapatılması istenmiş. Kapatılma nedeni olarak konuşmacıların yüzlerinin görünmesine engel teşkil ettiği söylenmiş ancak doğruluğundan emin olmasak da Bush hükümeti; Irak’taki savaşa ilişkin açıklamalar yapılırken arkada bu resmin gözükmemesi istendiği için, BM yetkililerinin bu konuda baskı yaptığına dair iddialarda bulunmuş. Bu filmin yapım tarihi göz önüne aldığımızda ise bu sahne ile basın toplantısı olayına küçük bir gönderme yapıldığından bahsedebiliriz bence.

Ayrıca filmde dini konulara da yer verilmiştir. Bir sahnede arkada Michelangelo‘nun Davut Heykeli yer almaktadır. Eski Ahitte yer alan bir hikayeye göre henüz çocuk yaşta sayılabilecek Çoban Davut kimsenin karşısına çıkamadığı Goliat isimli canavarın karşısına çıkar ve onu yenerek filistinlileri büyük bir tehlikeden kurtarır. Biraz zorlama bir çıkarım olabilir belki ama burada doğacak küçük bebeğin de insan soyunu kurtarmasına mesaj gönderiliyor olabilir. Ayrıca bebeğin annesinin bir hayat kadını olması nedeniyle, babasının olmaması da İsa ile ilişkilendilebilir belki. Eski bir ebe olan, Kee’nin arkadaşı Miriam’ın bebek için yaptığı farklı ritüeller de bu dini vurgulara örnek gösterilebilir.

Müziklere bakıldığında ise özellikle altmışlar sonu yetmişler başında popüler olan hard rock, progresif rock ve psyhdelick rock gibi rock müzik türleri tercih edilmiş. Filmdeki bir sahnede bu dönem gruplarından biri olan Pink Floyd’un George Orwell’a ait Hayvan Çiftliği isimli romanından etkilenerek oluşturduğu, Animals isimli albümünün kapağında bulunan domuz resmine gönderme yapılmıştır.  Çok sağlam kaynaklardan bulmuş olmasam da beni çok etkilediği için Patricia Rizardo‘nun “Enternity Sunrise” (Sonsuzluğun Gündoğumu) isimli şarkısından bahsetmek istyorum. Sözlerini bulabildiğim kadarıyla şarkı İngiliz şair William Blake‘in “Enternity” (sonuzluk) şiirinden etkilenerek yazılmış. Bence bu şarkı gerek sözleri gerekse melodisi ile kullanıldığı sahneleri çok daha etkileyici bir hale getirmişti.

Filmin bir sahnesinde karakterlerden biri olan eski ebe Miriam, Theo’ya şunları söyler: “Her şey bittiğinde oradaydım. Oyun bahçelerindeki sesler susunca umutsuzluk çöktü. Çocukların sesleri olmadan Dünya ne garip bir yer.”. Bu filmde çocuklar olmadığı için mi yoksa Dünya’nın felaket bir yer olduğu için mi çocukların gezegene küstüğü anlatılıyor bilmiyoruz. Bildiğimiz tek bir şey var, ister 1973’de ister 2003’de ya da istersek 2023’de yaşayalım; çok yakın bir gelecekte köleliğe, savaşlara, ırkçılığa ve tarihte yaşanmış binlerce anlaşmazlığa şahit olan bu Dünya, uğruna kavga edeceğimiz tek şeyin kendisi olduğunu hatırlatacak bize. Kalan güzel günler için, yaptığımız tüm ayrımcılıklara son verebilmemiz dileğiyle…

Bu içerik ilginizi çektiyse bir diğer film incelememiz: Black Swan: Film İncelemesi

Kaynaklar

Wikipedia. (2014, 6, Mart). Alfonso Cuaron https://tr.wikipedia.org/wiki/Alfonso_Cuar%C3%B3n#Kaynak%C3%A7a adresinden 8 Nisan 2023 tarihinde alınmıştır.

Alfonso, C., (2006). Children of Men (Film). Strike Entertainment.

Bahadır, A. (2000). Psikoterapi’de yeni bir yaklaşım: Logoterapi ve Viktor Frankl. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9(9), 469-486.

Wikipedia. (2014, 6, Nisan). Children of Men. https://en.wikipedia.org/wiki/Children_of_Men#References adresinden 8 Nisan 2023 tarihinde alınmıştır.

Çevikbaş S. (2010). Nietzsche ve Nihilizm kalkanına yaşamın yadsınmasını kazımış olan bir felsefe. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 25-40

Glichrist A. (1880). Poems of William Blake. Cambridge University Press.

Wikipedia. (2008, 10, Ekim). Guernica. https://tr.wikipedia.org/wiki/Guernica_(tablo) adresinden 8 Nisan 2023 tarihinde alınmıştır.

Paracık, B. (2021). Solo caz gitardaki akor melodi yaklaşımının fusion ve sonrası rock stilinde elektrik gitar icraları üzerine yansımaları [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Yıldız Teknik Üniversitesi.

Öne Çıkan Görsel: onedio.com

Görsel 1 : www.gettyimages.fi

Görsel 2: wannart.com

Görsel 3: www.pinterest.com

Görsel 4: yazmasamdelirecektim.com

Görsel 5: eksiseyler.com