Dört Duvar Sorunu: Helikopter Ebeveynlik
Helikopter Ebeveynlik
Bu terim ilk olarak Dr. Haim Ginott’un 1969 tarihli Between Parent & Teenager (Ebeveyn ve Genç Arasında) kitabında ebeveynlerinin bir helikopter gibi tepelerinde beklediğini söyleyen gençler tarafından kullanılmıştır.
Center for the Treatment of Anxiety Disorders (Anksiyete Rahatsızlıkları Tedavi Merkezi) direktörü ve The Go-To Guide (Rehbere Gidiş) kitabının yazarı PhD. Carolyn Daitch, helikopter ebeveynlik “Çocuklarına aşırı derecede odaklanan bir ebeveyn tarzı” anlamına geldiğini söylüyor. Dr. Daitch, “Genellikle çocuklarının hem başarıları hem de başarısızlıkları için çok fazla miktarda sorumluluk alırlar” diyor.
Ebeveynlerin çocuklarını güvende ve sağlıklı tutmak için ellerinden geleni yapmaları doğaldır, ancak çocuklar kendi başlarına öğrenip kendi kendilerine gelişebilmek için alana ihtiyaç duyarlar. Developmental Psychology dergisinde yayınlanan çalışmada, aşırı kontrolcü ebeveynliğin çocuğun duygularını ve davranışlarını yönetme yeteneğini olumsuz etkileyebileceği ortaya çıkarmıştır.
Minnesota Üniversitesinden Yrd. Doç. Nicole B. Perry, “Araştırmamız, helikopter ebeveynleri olan çocukların özellikle karmaşık okul ortamında büyümenin zorlu talepleriyle daha az başa çıkabileceğini göstermiştir,” ve araştırmanın baş yazarı “Duygularını ve davranışlarını etkili bir şekilde düzenleyemeyen çocukların sınıfta hareket etme, arkadaşlık ilişkileri kurma ve okulda mücadele etmek için daha çok uğraş içerisinde olması olasıdır.” demiştir.
Çocuklar, duygularının yönlendirilmesi ve anlaşılması için bakıcılara bel bağlarlar. İhtiyaçlarına karşı hassas olan, bir durumu yönetebildiklerini fark eden ve duygusal durumlar çok zorlaştığında onları yönlendirecek olan aileye ihtiyaç duyarlar. Bu, çocukların büyüdükçe zorlu durumlarla kendi başlarına mücadele edebilmelerine yardımcı olur; zihinsel ve fiziksel sağlık, daha sağlıklı sosyal ilişkiler ve akademik başarı sağlar. Perry’ye göre tüm çocuklar duyguları ve davranışları yönetmeyi öğrenmelidir ve aşırı kontrolcü ebeveynlik bu fırsatları sınırlandırabilir.
Araştırmacılar sekiz yıl boyunca aynı 422 çocuğu takip etti ve sosyal-duygusal gelişim üzerine yapılan bir çalışma kapsamında 2, 5 ve 10 yaşlarında değerlendirmeye aldı. Çalışmada yer alan çocuklar ağırlıklı olarak beyaz ve Afro-Amerikan ve ekonomik açıdan farklı geçmişlerden gelen çocuklardı. Verilerin tamamı, 10 yaşındaki çocukların ebeveyn-çocuk etkileşimleri, öğretmenler tarafından bildirilen veriler ve öz-rapor (self-report) gözlemlerinden toplandı.
Araştırma ekibi süreç boyunca ebeveynler ve çocuklardan tıpkı evdelermiş gibi oyun oynamalarını istedi. Perry, “Helikopter ebeveynlerin çocuklarına sürekli olarak yol gösterdikleri, onlara ne oynayacaklarını, oyuncakla nasıl oynayacaklarını, oyun zamanından sonra nasıl temizleneceklerini anlattılar.’’ diyor. “Çocuklar çeşitli şekillerde tepki verdi, bazıları meydan okudu. Bazıları duyarsızdı ve bazıları hüsran yaşadı.”
Araştırmacılar, ebeveynin bir çocuğun 2 yaşındayken aşırı kontrolcü olmasını 5 yaşındayken daha kötü duygusal ve davranışsal düzensizliklerle ilişkili olduğunu ortaya atmıştı. Buna karşılık, 5 yaşında bir çocuğun duygusal düzenliliği ne kadar büyükse duygusal sorunları olma ihtimali o kadar düşüktür ve 10 yaşında daha iyi sosyal becerilere sahip olma ve okulda daha üretken olma ihtimali de o kadar yüksektir. Benzer şekilde, 10 yaşına kadar, daha iyi dürtü kontrolü (impulse control) olan çocukların duygusal ve sosyal sorunlarla karşılaşma olasılığı daha düşüktür ve okulda daha üretici olma olasılıkları daha yüksektir.
Perry, “sıkıntı yaşanan durumlarda kendilerini etkin bir şekilde sakinleştirme ve uygun şekilde yürütme becerisini geliştiren çocuklar, ergenlik öncesi okul ortamlarının giderek zorlaşan taleplerine uyum sağlamada daha kolay zaman geçirdiler,” dedi. “Bulgularımız, çoğu zaman iyi niyetli ebeveynleri çocukların özerkliğine duygusal zorluklarla başa çıkmada destek olma konusunda eğitmenin önemini vurgulamaktadır.”
Perry, ebeveynlerin çocuklarıyla duygularını nasıl anlayacakları hakkında konuşarak ve belirli duyguların yanı sıra farklı tepkilerin sonuçlarından hangi davranışların nelere yol açabileceğini açıklayarak duygularını ve davranışlarını kontrol etmeyi öğrenmelerine yardımcı olabileceğini öne sürdü. Daha sonra ebeveynler, çocuklarının derin nefes alma, müzik dinleme, renklendirme veya sessiz bir alana geri çekilme gibi pozitif başa çıkma stratejilerini (coping strategies) belirlemelerine yardımcı olabilir. Ayrıca, ebeveynler tıpkı yukarıda bahsedildiği gibi mutsuz olduklarında kendi streslerini yönetmek adına pozitif baş etme tekniklerini kullanarak çocuklarına iyi birer örnek olabilirler.
Bu yazı kaynaklarından direkt çeviridir.
Kaynaklar
“Childhood Self-Regulation as a Mechanism Through Which Early Overcontrolling Parenting Is Associated With Adjustment in Preadolescence,” by Nicole B. Perry, PhD, University of Minnesota; Lilly Shanahan, PhD, University of Zurich; Jessica M. Dollar, PhD, Susan D. Calkins, PhD, and Susan P. Keane, PhD, University of North Carolina at Greensboro. Developmental Psychology, published June 18, 2018.
https://www.apa.org/news/press/releases/2018/06/helicopter-parenting
https://en.wikipedia.org/wiki/Helicopter_parent
https://www.parents.com/parenting/better-parenting/what-is-helicopter-parenting/
Öne Çıkan Görsel: mikro-scope.com